ברענגט דער שדכן מיר אַ שידוך,קװעלן פֿון אים אַלע,הײסט דער חתן גאָר בנימין,מיר געפֿעלט נישט אַזאַ נאָמען,כ׳װיל נישט זײַן זײַן כּלה,אױ, כ׳װיל נישט זײַן זײַן כּלה. אױ װײ, מאַמעניו!פֿאַרװאָס גיסטו מיר קײן רו,כ׳װיל נישט נעמעןאַבי װעמען,טײַערע מאַמעניו,אױ, טײַערע מאַמעניו! ברענגט דער שדכן מיר אַ שידוך,תּנאים שױן באַשלאָסן,הײסט ער יאַנקל נאָך זײַן זײדן,כ׳קען דעם נאָמען אױך נישט לײדן,כ׳װיל נישט אַזאַ חתן. ברענגט דער שדכן מיר אַ חתן,זאָגט ר׳איז גאָר אַ שררה,הײסט ער נעבעך שלמה-זישע,רעדט נאָר ייׅדיש, פֿע, אַ בושה!כ׳װיל נישט אַזאַ צרה,אױ, כ׳װיל נישט אַזאַ צרה ברענגט דער שדכן מיר אַ חתן,אַן אױסנאַם פֿון אַלע,הײסט ער װלאַדעק, נאָר אַ צרה–װלאַדעקס מאַמע הײסט אױך שרהפּונקט װי איך זײַן כּלה –אױ, װיל זי נישט די כּלה אױ, װײ, מאַמעניו,שיקט שױן גאָט מיר אײנעם צו,טרעפֿט אַ צרה,הײס איך שרה,װײ מיר, מאַמעניו,אױ, טײַערע מאמעניו
|